پنجره عشق

مَردها

نمیدانم از کدام سیّاره آمده اند

امّا از هَر کجا که آمده اند

خوب است که هَستند ..

که ته مایه بازوانشان ، امنیّت است ،

که ته صدایشان بَم است و آرامش میدهد ،

که ابهت دارند تا تکیه گاه شَوند ،

که حافظه شان کوتاه مُدت است و

زود یادشان میرود

که جنس قَلبشان مَخملی است

که آغوشِشان

تمام تَرس‌ها را بلد است حل کند ،

که جِنسشان بیشتر از پیچیدگی ،

صاف و سادگیست ..

که دلشان گرم به لبخند جنس زن است

که بَلدند تمام خستگی شان را

تَه فنجان چای زَن جا بگذارند ..

خوب است که هَستند و دُنیا ،

به این مُحکم‌های مُقتدر و

اخموهای خوش قَلب نیازمند است ..

اگر نبودند ،

چه کسی میخواست

این همه حس خواستنی بودن را

به جنس زَن بدهد ؟!

چه کسی میخواست

خَریدار این همه ناز و دلبری بشَود ؟!

این محکم‌های مقتدر ،

این مَغرورهای خوش قلب ،

خوب است که هستند

از هَرکجا که آمدند ،

خوش آمدند ...